Trzeci w tym roku numer Autoportretu poświęcony narracjom architektury dwudziestolecia już wkrótce w dystrybucji. W najnowszym Autoportrecie staraliśmy się wyjść poza duszną dychotomię między mitologizacją dwudziestolecia i jego szkalowaniem. Nie chodziło nam o powielanie mitów o młodym, w zawrotnym tempie modernizującym się państwie, ani też przeciwnie o – czasem nie mniej jednostronną – demaskację dorobku jednego z najbardziej kontrowersyjnych okresów w dziejach Polski. Ciekawiło nas, jak miała się narracja narodowa, zdecydowanie polonocentryczna, do wszystkich mieszkańców tamtego kraju, jak konstruowano, także na poziomie symboliki, międzywojenną wspólnotę narodową, skąd czerpano wzory dla architektury, jakim językiem przemawiała architektoniczna awangarda, jakie były jej przesłanki ideologiczne i ich odbiór. W tak ujętym obrazie II RP mniej widać spektakularnych osiągnięć, ale kto wie, czy nie więcej substancji?
Narracje architektury dwudziestolecia
