Tomoharu Makabe przez czterdzieści lat w wyjątkowy sposób dokumentował życie japońskiego miasta. Tropił powierzchnie faktur Tokio – na słupach elektrycznych, włazach do studzienek kanalizacyjnych, płytach chodnikowych – poprzez pocieranie grafitem o przyciśnięty do nich woskowy papier. Cienka warstwa papieru stała się medium pośredniczącym między miastem i jego mieszkańcami, a cały cykl prac Makabe wymownym zapisem przemian w zewnętrznych warstwach miasta, które autor obserwował od 1968 do 2008 roku.