Życie codzienne to nieskończone źródło różnej skali problemów. Staramy się̨ na bieżąco wynajdywać́ rozmaite ich rozwiązania. Jednym z podstawowych wyzwań, z jakimi mierzymy się każdego dnia, jest pragnienie okiełznania przestrzeni, która nas otacza, oraz wypełniających ją przedmiotów. Niektóre z rozwiązań, po jakie sięgamy, aby osiągnąć ten cel, mają charakter systemowy, inne stanowią efekt jednostkowych zabiegów.
Pierwszy rodzaj rozwiązań to efekt pracy twórczej mającej na celu wynalezienie uniwersalnych narzędzi tworzonych z myślą̨ o licznej grupie użytkowników. Na przykład skupiona na zagadnieniu funkcjonalności architektura modernistyczna stawia sobie za cel rozwiązanie niektórych problemów życia codziennego już na etapie planowania przestrzeni. Zaprojektowany przez Hannę Graf-Chylińską i Bogusława Chylińskiego blok mieszkalny na osiedlu Kępa Potocka wyróżniał się na tle innych stołecznych budynków z końca lat 60. XX wieku właśnie ze względu na wysoki poziom oferowanego przezeń komfortu życia: „Lokatorzy chwalą wygodne i funkcjonalnie zaprojektowane mieszkania”, pisała Krystyna Krzyżakowa („Stolica” 1970, nr 5).
Drugi rodzaj rozwiązań ma swoje źródło w twórczości osobistej nakierowanej na spełnienie indywidualnych potrzeb. W tym kontekście nagrodzony tytułem Mistera Warszawy 1969 blok projektu Chylińskich od pięćdziesięciu lat stanowi pole twórczych przekształceń inicjowanych przez jego użytkowników. Autorskie rozwiązania mieszkańców bloku są wynikiem organicznych przemian w czasie funkcji i kształtu przedmiotów codziennego użytku. Te wyglądające pozornie na przypadkowe domowe wynalazki w rzeczywistości mają do spełnienia konkretne zadania. Stanowią dowód na to, że mieszkańcy nie są biernymi odbiorcami zaprojektowanej przestrzeni. Jako użytkownicy bloku aktywnie wpływają̨ na jego kształt, wprowadzając nowe elementy i dostosowując je do swoich potrzeb. Chociaż drugi rodzaj rozwiązań́ nie został bezpośrednio zapoczątkowany przez Chylińskich, objawił się w przestrzeni szczegółowo zaprojektowanej przez architektów i stanowi jej treść. Fotograficzna dokumentacja oryginalnych twórczych działań mieszkańców przenosi je z peryferii do centrum historyczno- architektonicznej uwagi. Każde z wypracowanych w tym kontekście rozwiązań stanowi specyficzne źródło informacji na temat doświadczenia życia codziennego w bloku na przestrzeni pięć-dziesięciu lat.
Cykl fotograficzny Antoniny Gugały pochodzi z książki Czuły modernizm. Społeczna historia Mistera Warszawy. 50 lat razem, pod redakcją Emilli Kiecko i Wiktorii Szczupackiej, Instytut Architektury, Warszawa–Kraków 2019.
Zabudowane okno z wyjściem dla rury od klimatyzacji / Deska pleksi blokująca przejście na sąsiedni balkon / Deski stabilizujące stojak na flagę
Linka do odwieszania mopów i szczotek / Doniczka balkonowa wykonana z nawilżacza powietrza / Podstawa półki wykorzystana jako dodatkowa przestrzeń do przechowywania
Wieszak na okulary przymocowany do komputera / Podajnik papieru z ostrzem do przerywania / kartek Przedłużacz przymocowany do szafy koło tapczanu
